Coma escriure en occitan los fonèmas eretats del grèc e del latin ?
« Fotosintèsi »
| fuòc | lutz e calor e flambas produsidas per la combustion de quicòm ; còrs en estat de combustion ; fogal ; ardor ; encendi ; descarga d'una arma de fuòc. Vilatjon de vint-e-cinc fuòcs. Lo fuòc de l'accion. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc volatge / fuòc volacre | cindre v. çaisús. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc volari | cindre (e non pas « zonà » fr.) | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc folet | flama erratica dels cementèris. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc de sant Èlm | flama en cima d'arbre de nau. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc de sant Antòni | mena d'erisipèla. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fuòc salvatge | derbese / dèrbi / èrtre / endèrbi. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| fòc / fuòc | v. fuòc. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| pè del fuòc | lar / fogal. Lo nòstre papeta quita pas lo pè del fuòc. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| boton de fuòc | instrument de cirurgia. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| pèira de fuòc | frejal / selze / peirard / « silex » (lat.) | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| davant de fuòc | aplech de fèr o de coire per arrestar belugas, brasas o tusons. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| « cafuòc » | v. capfuòc. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| bofafuòc / bufafuòc | canèl / canavera per bufar lo fuòc (arc.) ; tusonaire, -a. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| còpafuòc | dispositiu per arrestar un fuòc ; dralha dins un bòsc, dins una selva, per arrestar lo fuòc. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| curafuòc | rotabol de fabre (aplech per curar lo fogal) | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| enfuocar (s') | prene fuòc ; s'encolerir / s'enfuscar. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| botafuòc | subs. e adj. | aplech per alucar en general ; aplech per alucar un canon ; alucaire, -a (s.f.) / provocador, -cairitz. | Cantalausa (languedocien, provisoire) |
| enfuocar | v. tr. | metre lo fuòc ; amodar una sensacion de fuòc. Lo nenon, pecaire ! a lo cuol tot enfuocat. | Cantalausa (languedocien, provisoire) |
| cachafuòc | soca de Nadal. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| desfuocar / desenfuocar | v. tr. | apasiar. | Cantalausa (languedocien, provisoire) |
| gardafuòc | m. | parabelugas (grasilhatge fin davant lo fuòc d'una chimenèia) | Cantalausa (languedocien, provisoire) |
| cobrifuòc | aplech per cobrir las brasas ; senhal per atudar los lums. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| desfuocar / desenfuocar (se) | s'apasiar. Lo vielhum desenfuòca un pauc las passions. | Cantalausa (languedocien, provisoire) | |
| contrafuòc | fuòc alucat esprèssament en avant d'un autre per copar la progression d'aqueste, fauta de causas de cremar ; calfapança ; (s.f.) : diversion. | Cantalausa (languedocien, provisoire) |
