calhau | nm | pierre (f) très dure, caillou. Syn ròc, calada, còdol. | Laus (languedocien) |
calhau | m. | caillou. a hum de calhaus, a huec de calhaus : à toute vitesse. | Rei Bèthvéder (gascon) |
calhau | m. |
| Per Noste (Gascon) |
calhau | m. | caillou [v. frejau] | CREO Provença (provençal) |
bacalhau | nm | morue (f) sèche. | Laus (languedocien) |
acalhaudar | vt | poursuivre à coups de pierres, lapider. Syn acairar. | Laus (languedocien) |
bacalau, bacalhau | m. | merluche, morue séchée et salée | CREO Provença (provençal) |